Wyszukany pakiet z niespodzianką!

Opis

Niesztampowe. Wyselekcjonowane. Nieoczywiste. Książki WYSZUKANE specjalnie dla Was. Zapraszamy na przygodę z literaturą bułgarską, grecką, portugalską, słoweńską i polską.  

UWAGA! Do pakietu dokładamy wyszukaną niespodziankę i zakładki.

Małe historie z dużych miast

Warszawa, Kolkata, Paryż, Hanoi… duże miasta, jeszcze większe kontrasty. Osiem historii ze światowych metropolii, gdzie tradycja zderza się z nowoczesnością, tolerancja z uprzedzeniem, a marzenia z prozą życia.

Przypadkowe zdarzenia łączą losy bohaterów z różnych światów. Trzy odmienne biografie, trzy inne spojrzenia. W paryskiej opowieści Anna ucieka od przeszłości, zaś jej sąsiad Philippe ciągle w niej żyje. Nocna wizyta Hoo i Floo obudzi stare demony, ale również przypomni, co jest najważniejsze w życiu. Dla Jessiki Hanoi jest przystankiem do lepszego świata, z kolei dla Burany otwartą raną, która mimo upływu lat, nadal krwawi. Yankowi wypadek, który połączy losy protagonistów wietnamskiego wątku, uświadomi, jak mało wie o żyjących wokół niego ludziach.

Autorka Małych historii z dużych miast zabiera nas w szczególną podróż – do brazylijskiej faweli, obozowiska bezdomnych w Paryżu czy do świata zamożnych kobiet w Teheranie. Opowiada o bólu, strachu, frustracji, ale też o tych chwilach szczęścia, które zawsze za krótko trwają.

Wyspa Krach

Dwie kobiety w przełomowym momencie życia, dwie przeplatające się narracje, dwa intymne wszechświaty – odmienne, a jednocześnie niepokojąco podobne, powiązane niewidzialną nicią. Jedna z nich – astrolożka amatorka –  śledzi w gwiazdach losy drugiej, próbując ją uchronić przed nadciągającą katastrofą. Jest to opowieść o kobiecej kondycji,
o frustracjach i lękach, tęsknocie i miłości, o krachu nadziei i niemożności spełnienia.
Jest to także opowieść o wyspie – odległym, fascynującym, wręcz mitycznym miejscu, gdzie  codzienne ludzkie sprawy nabierają nowego znaczenia.

Ina Wyłczanowa – bułgarska dziennikarka, pisarka, producentka radiowa, za książkę „Wyspa Krach” otrzymała w 2017 r. Nagrodę Literacką Unii Europejskiej.

Dendryty

„Camden leży w stanie New Jersey, naprzeciw Filadelfii. Oba miasta dzieli rzeka Delaware,
a łączą je dwa mosty: Benjamina Franklina i Walta Whitmana. Camden było etnicznym tyglem, rozwinięty przemysł oferował pracę imigrantom. Wszystko zmieniło się po drugiej wojnie światowej. Zakłady przemysłowe przeniesiono do stanów zachodnich
i do Meksyku. Zabrakło pracy, lecz miasto zalała nowa fala portorykańskich
i afroamerykańskich emigrantów szukających lepszego życia. We wrześniu 1949 roku weteran wojenny Howard Unruh zabił w East Camden trzynaście osób w ciągu dwunastu minut. Był pierwszym masowym mordercą w historii Stanów Zjednoczonych.
W następnych latach trzech burmistrzów Camden osądzono i skazano na karę więzienia za korupcję. W roku 2012 miasto miało najwyższy wskaźnik przestępczości w Stanach Zjednoczonych. Obecnie około 40% mieszkańców żyje poniżej granicy ubóstwa. Takie są twarde fakty. Poza nimi, jakiekolwiek podobieństwo do osób, nazwisk i sytuacji jest przypadkowe i nie ma żadnego związku z rzeczywistością”.

Dendryty Kallii Papadaki, wyróżnione w 2017 roku Literacką Nagrodą Unii Europejskiej
są jedną z najlepszych greckich powieści ostatnich lat. Przedstawiają losy kilkorga imigrantów w pierwszym, drugim i trzecim pokoleniu, osiadłych w mieście Camden.  Ich losy pokazane są w wahadle czasu oscylującym od 1919 do 1982 roku. Powieść stanowi poruszające studium trudu istnienia na uchodźstwie. Pokazuje zależność między losami jednostek a losem miasta oraz wpływ polityki – tej wielkiej i tej lokalnej – na koleje życia prostych ludzi.

Średni współczynnik szczęścia

Daniel miał dobry Plan na życie. Wszystko było w nim dokładnie przemyślane i realizowane – osobisty rozwój, praca, rodzina. Sytuacja uległa drastycznej zmianie, kiedy biuro podróży, w którym pracował przez osiemnaście lat, zbankrutowało. W jednej chwili został bez pracy, sam, w pustym mieszkaniu, z mnóstwem czasu do przemyśleń. Walcząc z depresją, rozpaczliwie próbuje odzyskać swoje dawne życie. Stara się zrozumieć, co się właściwie stało, prowadząc niekończący się monolog-rozmowę z nieobecnym przyjacielem, któremu  wykrzykuje całą swoją frustrację i wściekłość. Czy szalona podróż z Lizbony do Genewy przyniesie ukojenie?

Średni współczynnik szczęścia to szczególna powieść drogi, jej bohaterowie próbują oswoić nieprzyjazny świat, szukają nadziei, optymizmu i poczucia bezpieczeństwa w trudnych i łamiących serce czasach. David Machado łącząc ich losy z kryzysem trapiącym Portugalię, stawia pytania o ludzką kondycję i jakość spuścizny pozostawionej przyszłym pokoleniom. Jak będzie wyglądać przyszłość, zdaje się pytać, kiedy nasze Dzisiaj legło w gruzach?

Książka została wyróżniona w 2015 r. Nagrodą Literacką Unii Europejskiej, a w 2017 r. na jej  podstawie powstał film pod tym samym tytułem w reżyserii Joaquima Leitão.

Na pół

Bliżej nieokreślona przyszłość. Świat, jaki znamy, nie istnieje. Powszechny kryzys zwany „Wielką Kakofonią”, wywołany usterką w globalnej sieci komunikacyjnej, doprowadził do rozpadu dotychczasowego porządku – Europa stała się konserwatywną twierdzą, Ameryka upadła, a władzę nad nowym światem przejęła Japonia.
Trzy przeplatające się ze sobą historie. Evana, uzależnionego od narkotyków dyrektora teatru w Tokio. Krasa, głowy rodu, byłego ministra spraw zagranicznych, świętującego
50. urodziny w słoweńskiej części tego, co zostało po Europie. Zoi, anarchistycznej poetki, przygotowującej się do występu na brooklińskim festiwalu poetyckim, w którym ma wziąć udział grupa intelektualistów, artystów i szaleńców.

Jasmin B. Frelih – przedstawiciel młodej generacji słoweńskich pisarzy – wprowadza nas
w świat rozdwojony, przepołowiony, bez punktu wspólnego, bez wspólnego języka.

Na pół to powieść eksperyment, futurystyczna dystopia, gdzie przekraczane są nie tylko granice przeszłości i przyszłości, ale także granice samego tekstu.

Książka w 2016 r. została uhonorowana Nagrodą Literacką Unii Europejskiej.

Wymazana

Niepodległa Słowenia, tuż po rozpadzie Jugosławii. Zala Jovanović, Serbka z pochodzenia, od dzieciństwa mieszkająca w Lublanie, właśnie urodziła syna i w szpitalu dowiedziała się, że… nie istnieje. Jej imienia i nazwiska nie ma w rejestrze mieszkańców Słowenii, co wiąże się z drastycznymi konsekwencjami dla niej i dziecka. Zala rozpoczyna rozpaczliwą walkę
o prawo do życia dla siebie i syna.

Wymazana była w 2015 r. nominowana do Nagrody Kresnik (słoweński Booker), a w 2018 r. na podstawie książki powstał film w reżyserii Mihy Mazziniego.

To druga powieść tego znakomitego słoweńskiego pisarza, którą może przeczytać polski czytelnik. W „Psie” podjął już temat jednostki ludzkiej jako bytu systemowo niewidocznego. Tym razem bez cynizmu i czarnego humoru Mazzini uderza w Słowenię wprost. Niebywale ważna tematyka społeczna, znakomity nerw narracyjny, historia wyrzucenia poza nawias oraz kobieca determinacja w walce o swą obywatelską tożsamość – wszystko to robi ogromne wrażenie. Kafka, gdyby mógł przeczytać, byłby z Mazziniego dumny. Takie książki prawdy każdemu narodowi przymykającemu oko na niesprawiedliwość są po prostu potrzebne jak lustra.

Jarosław Czechowicz „Krytycznym okiem”

Niewidzialni

Niewidzialni ludzie mają imiona, głos i tożsamość. Żyją obok nas. Wszędzie. Młoda kobieta, wychowana w domu dziecka, próbuje uporać się z traumami dzieciństwa. Romski chłopiec pragnie uratować swoją umierającą matkę. Niegdyś sławna baletnica, dziś – zapomniana przez świat kociara. Syryjska rodzina w obozie dla uchodźców walcząca o przetrwanie.

Dziewięć historii poruszających kwestie nierówności społecznej, queer, niepełnosprawności fizycznej, ubóstwa, wykorzystywania seksualnego i dyskryminacji.

Powieść wyróżniona w Bułgarii nagrodą „Debiut” 2018.

Lektura powieści „Niewidzialni” Natalii Delewej przypomniała mi, że w dzieciństwie ukrywałam się w szafie, na drzewie, na strychu i marzyłam o czapce niewidce. W zagrożeniu chciałam założyć taką czapkę na głowę, zniknąć ze świata, ukryć się w bezpiecznej przestrzeni, tam gdzie nikt mnie nie znajdzie. Potem zorientowałam się, że taką czapką niewidką może być literatura i moja wyobraźnia. Podobnie myśli narratorka „Niewidzialnych”. Ona zbiera strzępki artykułów, wsłuchuje się w siebie, w opowieści ludzi spotkanych na swej drodze, zagląda w przeszłość, mierzy się z traumami i wybijając czytelnika ze strefy komfortu, zadaje ważne pytania o nasz świat, imigrantów, ludzi wykluczonych, porzuconych, bezdomnych. Piękna, misternie utkana i poruszająca książka.

Wioletta Grzegorzewska, autorka „Guguł”

„Niewidzialni” to powieść o ludziach z marginesu społeczeństwa. Linie tematyczne przeplatają się, by opowiedzieć jedną wspólną historię: historię niewidzialności. Powieść, która chwyta za gardło.

Georgi Gospodinow, autor „Fizyki smutku”