Ta żałosna myśl, że nigdy więcej cię nie zobaczę

Opis

Kiedy Rosa Montero odkrywa pamiętnik Marii Curie, który ta zaczęła pisać po śmierci męża, Pierre’a, w słowach Marii odnajduje echo własnego smutku. Na przestrzeni czasu obie kobiety doświadczają tego samego bólu w obliczu niewyobrażalnej straty. Ich głosy mieszają się ze sobą, by opowiedzieć historię odradzania się do życia. Bo życie jest tak potężne, że od pierwszych chwil rozpaczy pozwala się cieszyć chwilami radości.

Rosa Montero za książkę Ta żałosna myśl, że nigdy więcej cię nie zobaczę została uhonorowana nagrodą Premio de la Crítica de Madrid 2014.

Rosa Montero pisze, jakby siedziała obok nas i rozmawiała z każdym z osobna. To nie jest jednak rozgadana, konfesyjna opowieść, chociaż intymna i bezwarunkowo szczera. To przecież esej, który łączy to, co najważniejsze w tym gatunku: wiedzę, przystępność, indywidualną perspektywę i jeszcze jeden, niezbędny składnik: „brokatowy pył” literatury. Refleksja o miejscu kobiet i zmieniających się czasach, które, chociaż przyniosły emancypację, to czasem wciąż przypominają XIX wiek. To również piękny list miłosny do tych, których już z nami nie ma.

Siłą tej książki jest niezwykle wrażliwy język, który sprawia, że każda historia zapada w sercu i nie daje o sobie zapomnieć.

Sylwia Chutnik

Tłumaczenie dofinansowało hiszpańskie Ministerstwo Kultury i Sportu.

Przeczytaj fragment książki – klik.

Posłuchaj rozmowy Wojciecha Szota z Wojciechem Charchalisem – klik.

Przeczytaj wywiad Anny Maślanki z Rosą Montero – klik.

Sebastian Rerak rozmawia z Rosą Montero – klik.

Rosa Montero – córka toreadora i gospodyni domowej, urodziła się w Madrycie w 1951 r. W wieku pięciu lat zachorowała na gruźlicę, która zmusiła ją do pozostania w domu przez kolejne cztery lata. W tym czasie zaczęła intensywnie czytać i pisać. Studiowała dziennikarstwo i psychologię na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, jednocześnie uczestnicząc w niezależnych grupach teatralnych. Rozpoczęła karierę dziennikarską, pracując dla różnych mediów. Od 1977 roku współpracuje wyłącznie z „El País”, przez dwa lata pełniła funkcję redaktora naczelnego dodatku niedzielnego. W 1978 r. otrzymała Premio Manuel del Arco de Entrevistas; w 1980 r. Premio Nacional de Periodismo; a w 2005 r. Premio Rodríguez Santamaría de Periodismo w uznaniu za całokształt jej kariery zawodowej. Napisała wiele powieści, które również przyniosły jej liczne nagrody i zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków. W Polsce ukazały się: Córka kanibala, Stąd do Tartaru, Instrukcja, jak ocalić świat, Łzy w deszczu. W 2017 roku otrzymała Premio Nacional de las Letras Españolas przyznawaną przez hiszpańskie Ministerstwo Kultury. Za książkę Ta żałosna myśl, że nigdy więcej cię nie zobaczę została uhonorowana nagrodą Premio de la Crítica de Madrid (2014).

Wojciech Charchalis – tłumacz z języków hiszpańskiego, portugalskiego i angielskiego. Przetłumaczył kilkadziesiąt książek, w tym Don Kichota Cervantesa, poezje Fernanda Pessoi i powieści José Saramago, Maria Vargasa Llosy, Javiera Mariasa, Antonia Lobo Antunesa, Antonia Muñoza Moliny, Clarice Lispector. Redaguje Serię Literatury Brazylijskiej w poznańskim wydawnictwie Rebis. Wykłada w Instytucie Filologii Romańskiej UAM. Autor licznych opracowań z zakresu współczesnych literatur języka hiszpańskiego i portugalskiego oraz literatur Afryki. Miłośnik portugalskojęzycznej Afryki i żeglarstwa. Dla wydawnictwa Wyszukane przełożył Średni współczynnik szczęścia Davida Machado.

WYSZUKANE to nowa marka Wydawnictwa EZOP. WYSZUKANE to błyskotliwe, ciekawe, niesztampowe utwory z krajów spoza literackiego mainstreamu.
Odwiedź WYSZUKANE na FACEBOOKU i INSTAGRAMIE.